Ciężki żywot urzędnika

Część 3. O pracowym jadle

Całe przedpołudnie szukała właściwych słów w głowie. Wiedziała, że gdzieś je schowała, odłożyła na inną okazję. A chwila właściwa nadeszła szybciej, niż się tego spodziewała.

- Mam! – krzyknęła uderzając dłonią o leżący przed nią segregator - Nie samym chlebem człowiek żyje!

Zaraz po tym, jak uspokoiła rozedrgane pieczątki, oddzwoniła do Mariusza:

- To ja też piszę się na tego kebaba…